“September, oktober, november, december, januari, februari, maart,” tel ik op mijn vingers. Zeven. Zeven maanden alweer maak ik mij zorgen over deze blog, ben ik blij met deze uitlaatklep en voel ik me soms schuldig dat ik zo weinig met hekserij doe. Wat gaan zeven maanden snel.
Op 30 augustus kwam mijn eerste post. Ik schreef al langer stukken voor mijzelf. Gedachten over hekserij, over hoe onbekwaam ik mij voel en over hoe je antwoorden zou vinden. In eerste instantie wilde ik het niet online zetten, ik was bang dat ik iedere dag zou kijken hoeveel de site zou zijn bezocht. Tot ik erachter kwam dat ze uit konden. Sindsdien schrijf ik het echt en alleen voor mijzelf. Het heksenkabinet is wél iets wat ik niet alleen voor mij doe. Ik hoop dat wanneer heksen iets nodig hebben, of een recept willen delen, dat zij mij mailen. Zodat er een groot digitaal grimoire komt, een plek om kennis te delen en om kennis die goed voelt aan je eigen grimoire toe te voegen. Buiten dat maak ik mezelf wijs dat mensen daadwerkelijk geamuseerd zijn door de klunzigheid van dit Groentje.
Ik heb mij de afgelopen weken vaak afgevraagd welke kant ik op wil met deze blog. Achter de schermen ben ik informatie aan het verzamelen om het heksenkabinet te vullen. Tegelijkertijd probeer ik geen andere heksen voor de voeten te lopen want er zijn al veel plekken waar je informatie kan verzamelen. Met mijn posts probeer ik mensen het idee te geven dat hekserij niet ‘zweverig’ hoeft te zijn, en dat iedereen een heks kan zijn. En natuurlijk dat het oké voor iedereen is om een groentje te zijn.
Van de week besefte ik mij pas hoe weinig ik sinds 30 augustus geleerd heb. Ik had vragen toen ik deze blog startte, vragen waar ik als moderne jonge eclectische heks tegenaan liep (nee, het was niet hoeveel bijvoeglijke naamwoorden je in een zin kwijt kan). Meer vragen zoals: Welke Sabbat was er eerder? De heksensabbat of de heilige Joodse rustdag? Hebben heksen in de stad meer moeite om zicht te aarden? Denken heksen die in de natuur wonen nog bewust na over aarden, of doet de natuur dat al voor hen? Sinds Gardner is het woord coven groot geworden, maar welk woord gebruikten de oude Engelse heksen?
Toen ik alle posts na las, schrok ik er eigenlijk van hoeveel er echt persoonlijk zijn. Het was van origine mijn bedoeling om deze vragen proberen te beantwoorden en dat ga ik ook zeker doen. Maar ik besefte mij ook dat de hekserij een deel van mij is. Daardoor moet ik soms wat over mijzelf schrijven, omdat het mij maar ook de heks en het groentje in mij bezig houdt. Maar als je het zo bekijkt: is dan niet eigenlijk alles hekserij?
Wees gezegend,
Mirren
Maar juist het over jezelf schrijven zorgt voor herkenning bij andere heksen!
Al die andere vragen – en de antwoorden die je erop vindt – komen nog wel eens aan bod als je de antwoorden hebt gevonden. Ik vind het juist zo mooi om jouw leerweg te lezen, in plaats van klakkeloos de feiten als antwoorden op de vragen die je had.
Mijn blog is juist heel informatief en ik worstel om er mijn persoonlijke stuk in te verwerken, dat lukt me niet. Ik vind het veel gemakkelijker om informatief te schrijven dan persoonlijk.
Het raakt me dat je schrijft ‘Ik heb weinig geleerd sinds 30 augustus’. Maar… maar… Je hebt vast wel íets geleerd. Ja, je hebt nog vragen, maar die zul je altijd houden. Als je het antwoord op een vraag hebt gevonden komen er weer nieuwe vragen bij.
Wat je met dit blog wilt is een vraag die je jezelf vaak stelt want ik lees hem hier vaak. Tsja, dat zul je zelf moeten bepalen. Ik vind het een mooi blog, vol eerlijke en herkenbare verhalen en ik zou je schrijfsels missen als je ermee stopt ze hier te delen.