De afgelopen week was het heerlijk weer. En ondanks dat het natuurlijk wordt afgeraden, besloten de Viking en ik er samen op uit te gaan. We wilden verschillende heidense/spirituele plekken in de regio bezoeken, gezien we verder toch niet echt wat konden doen. Als je meer over die plekken wilt weten, kijk dan hier even. We begonnen bij mijn favoriet; de Runxputte in Onze Lieve Vrouwe Ter Nood.
Ik heb een aparte relatie met deze plek. Vanaf kinds af aan kom ik hier eigenlijk maar 1 of 2 keer per jaar. Toch is dit een van de eerste plekken die mij liet twijfelen of ik niet gelovig was. Het bos voelt veilig en vertrouwd, de stilte werkt kalmerend en je kunt lekker dwalen. Een van mijn eerste herinneringen aan deze plek is dat ik door het bos liep, de kapelletjes volgde en dat ik echt rust voelde. Het bosje ggaf mij hoop en vertrouwen, iets wat ik toen mistte. De kleine kapelletjes die het verhaal van Jezus vertellen, laten mij twijfelen of het niet mooi is om een keer traditioneel gelovig te zijn. Ach hey, misschien wist mijn kleine ik toen al iets.
Voor mij was het dus heel gek dat zo’n bekende bedevaartplek mijn Viking helemaal geen rust bracht. Hij voelde zich gespannen, eigenlijk de hele wandeling lang. Deze spanning ging pas over toen wij in Egmond de Adelbertusakker bezochten. Ja, we waren op de Christelijk-heilige-putten-tour. Ik voelde hier wel rust, maar ik voelde niet het tintelen aan mijn voeten wat ik bij de Runxputte in Heiloo wel voelde. Het is raar hoe de energieën óm ons heen, juist anders reageren óp iedereen.
De Viking voelde een aanwezigheid, iets wat wanhopig verborgen wordt gehouden. Ik had dat gevoel juist totaal niet. We zagen beide wel een soort mist langs ons heen, ondanks de gortdroge lucht en warme temperatuur. Her verbaasde me, want ik voelde me compleet op mijn gemak. Ik ging twijfelen aan mijzelf.
Doordat de Viking (en ook anderen) soms dingen voelen die ik niet voel, en andersom, heb ik mij een tijd lang afgevraagd of ik wel een oké heks ben. Ik heb zelfs veel jaloezie gevoeld, waarom voelen zij wel dingen en ik niet? Tja, wat valt daarop te zeggen? Waarom kan ik mensen laten huilen als ik runen bij hen voorleg? Het is net waar je kracht ligt. Come on witches, houd vol groentjes. Geef niet op. Je vind iets waar je goed in bent, waar je je veilig bij voelt. En vertrouw me, het is compleet normaal om jaloers te zijn op andere heksen. Ik ben het ook nog steeds, maar je moet niet vergeten hoe gezegend je zelf bent. You are one of us.
Blessed Be,
Mirren
