Ik hou van het internet. Niet dat ik wat anders kan beweren, want ik schrijf op het internet. Dankzij het internet durfde ik voor het eerst informatie op te zoeken over hekserij, durfde ik sites met een heidense achtergrond te bezoeken en durfde ik mijzelf te ontwikkelen. Veilig vanuit mijn eigen kamer.
Vroeger ging je voor informatie naar de Bibliotheek. Als sinds kind af aan ben ik een trouwe gast van de bibliotheek. Ik kom er alleen niet voor heksenzaken. Onze bieb staat midden in het dorp en iedereen die je kent komt er. Dat maakt het zoeken naar boeken over hekserij bijna onmogelijk.
Nu ik ouder en wijzer ben, en het verberg-knopje van Facebook heb gevonden, volg ik aardig wat heksen en heidense pagina’s op het internet. Wat mij opvalt is hoe makkelijk je informatie verkrijgt. Spreuken, rituelen en dagelijkse gebeden staan met een zoekopdracht tot je beschikking.
Let op, nu komt het zeurgedeelte.
In veel boeken staat dat hekserij een jarenlange ontwikkeling is, en hoewel het internet die ontwikkeling niet weghaalt, verwijdert het wel wat van je zoektijd. Dat is goed. Wat ik echter minder goed snap is dat ik veel berichten zie waarin mensen vragen om spreuken. Hulp vragen doe ik ook vaak genoeg en dat moet gewoon kunnen. Dat is het voordeel van het internet. Alleen het vragen om spreuken snap ik persoonlijk niet zo goed. Begrijp mij niet verkeerd, als het werkt, werkt het, maar luister alsjeblieft naar mijn gedachtegang.
Ik vraag mij af wanneer je een spreuk van iemand anders krijgt of je die dan wel de juiste intentie mee kan geven. Heb je dan nog wel genoeg controle over de gevaren die de spreuk kan veroorzaken?
Natuurlijk staan er ook in boeken kant-en-klare spreuken, ik gebruik een gedeelte daarvan zelf ook. Maar ik vraag mij af, als alle spreuken met één vraag te verkrijgen zijn, ben jij dan nog wel de ‘baas’ over je spreuk? Kan je dan nog wel instaan voor de gevolgen? Jij weet niet waar de vorige gebruiker de intentie op heeft gelegd tijdens het maken van de spreuk. Maakt dat eigenlijk uit?
Dat begrijp ik niet zo goed. Zelf gebruik ik gevonden zinnen die ik dan weer vervorm en waar ik mijn eigen draai aan geef. In Buckland staat dat hekserij gevormd wordt uit jezelf, maar wanneer je voorontwikkelde spreuken gebruikt, komt het dan nog wel uit jezelf? Heeft dat invloed op het resultaat van de spreuk?
Ik hoop van niet, want ik zie zoveel mensen die vragen: heeft er iemand nog een spreuk voor een geliefde of juist een ex? Geliefden en exen zijn mensen, en ik neem aan dat je die geen kwaad wilt doen. Trouwens, mijn spreuken komen in mijn hoofd op wanneer ik onderzoek doe naar het onderwerp. Ik denk na over wat ik wil doen, hoe ik het wil doen en wat ik verwacht; en meestal komt dan in ieder geval een start van de spreuk vanzelf. Ieder zijn magie is verschillend en heksen zijn er in duizenden verschillende vormen. Hierdoor weet ik niet of het bij anderen ook zo werkt, maar het laat mij wel hopen dat de mensen die op het internet gevraagd hebben om een spreuk, er op zijn minst een beetje research naar doen….
Hoe werkt het maken van spreuken bij jullie? Doen jullie onderzoek naar je spreuken of komen ze tot je? Ben je dankbaar voor de snelle toevoer van informatie van het internet of vind je het vervelend? Laat me het weten alsjeblieft, ik ben heel benieuwd.
Wees gezegend,
Mirren
