Een máánd. Kan je je voorstellen dat het 1 maand geleden is sinds jullie iets van mij gehoord hebben? Ik niet. Het lijkt voor mij veel langer geleden. Er kan zoveel gebeuren in een maand.
Bijna een maand geleden tekenden de Viking en ik op een papiertje. Dat papiertje gaf aan dat wij vanaf 1 februari in zonde zouden samenleven. Of hoe we het in het dagelijks leven zeggen: wij wonen samen! Geen geheime planken meer achter de boekenkast, geen wierrook opsteken wanneer ik alleen thuis ben en geen cirkel vroegtijdig af moeten breken omdat ik de voordeur hoor. Gewoon mediteren en bezig zijn met hekserij wanneer ik dat wil.
Misschien vind ik binnenkort ook wel de moed om het mijn ouders te vertellen, maar voor nu houd ik mijn hekserij nog even stil. Het zal waarschijnlijk wel opvallen als het altaar eenmaal staat en wanneer de boeken bij elkaar op de plank staan. Maar hé, met het openen van de bezemkast horen nou eenmaal risico’s.
De grote Imbolc schoonmaak is bij mij een verhuisdoosfestival geworden. Naast het witten en verhuizen heb ik daarom deze weken ook weinig aandacht besteed aan de site. Ons huis is momenteel niet zo pagan als onze eigen kamers waren, daarom voelt het schoon en nog niet helemaal eigen. Er zijn ook nog geen geesten, iets dat ik stiekem wel lekker rustig vind. Het geeft ons tenminste de kans om te wennen aan een samenwonend leven (Godin wat klinkt dat volwassen). W
Ergens komende week willen wij onze altaren samen gaan voegen. Wij hebben zolang gewacht omdat we er eerder de rust niet voor hadden. Het is niet alsof je een nieuw bloemetje neerzet; het is voor mij de representatie van samen beginnen aan een nieuw hoofdstuk. Misschien dat het samenwonen daarom ook voor mij nog niet echt voelt. Momenteel staat er geen enkel altaar, ieder van ons heeft nog een eigen verhuisdoos staan met zijn spirituele spullen. Binnenkort gaan we Keltisch en Noors combineren en hopen wij dat ons nieuwe altaar (of misschien wel meerdere) ons en ons thuis representeren.
Vandaag heb ik de eerste stap gezet. Voor het eerst in bijna een maand heb ik bewust naar de Godin gebeden. En dat voelde goed! Eindelijk vind ik weer de rust voor mijn eigen hekserij. Ik begin eindelijk een beetje te aarden want anders was ik nog niet begonnen:
Goddess of love and Goddess of light
Hear this prayer I say with all my might
Protect this household I hold so dear,
Let there be laugther and no fear
Goddess of love and Goddes of light
Enz.
Daarnaast kwam het mantra: mijn huis, mijn familie, mijn bescherming op in mijn hoofd. Acceptatie is de eerste stap van het aarden en om van het huis een thuis te maken. Pas dan kan ik de Godin uitnodigen en de wereld laten weten dat wij hier nu wonen en dit huis beschermen. Misschien had ik dit moeten overleggen met de Viking, maar dit kwam tijdens zo in mij op. Tijdens het dweilen voelde het ook heel logisch dat ik de bescherming deed. Ik hoop dat hij het ermee eens is, en anders oeps. Te laat.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd. Aan alle mensen die dit lezen na mijn sabbatical; hoe was het voor jullie om het huis uit te gaan? Hebben jullie toen meerdere altaren meegenomen of starten jullie net als wij een nieuw altaar bij een nieuw huis?
Wees gezegend,
Mirren
