‘Nou….’ verbrak ik de stilte twijfelend: ‘Gelukkig nieuwjaar allemaal!’
Het is raar om op een zondag te schrijven, al kan het niet anders. Ik wil jullie graag vertellen over mijn Samhain gisteren. Zenwachtig dat ik was! Ik heb natuurlijk al zo’n rare band met Samhain. De eerste keer nam Oma mijn beste vriend over en de tweede keer vergat ik het. Maar goed, de aanhouder wint en de ervaring leert dat je kennelijk zelfs zonder een volwassen heks Samhain kan vieren.
Het ritueel
Dit jaar zouden wij met de vriendengroep een klein ritueel houden. Binnen de vriendengroep is alleen niemand opgeleid of volwassen dus zaten we zonder Hogepriester. Ook binnen de vriendengroep waren er afzeggingen en uiteindelijk zaten wij met zijn drieën in de woonkamer van De Viking. Achteraf ben ik heel blij dat we niet online hoefden, want ik dat had gekund.
Aangezien er niemand opgeleid was, besloot ik het zelf maar te leiden. We wilden heel graag wat doen en veel solitaire heksen leiden hun rituelen zelf, waardoor ik een beetje hoop kreeg. Heel eerlijk maakte ik mij door de dunne sluier wel zorgen om onze veiligheid. Hoe goed je je ook voorbereidt, je kan je nooit op alles voorbereiden. Mijn eigen zenuwen bijvoorbeeld zorgden er voor dat er om de zoveel tijd een raar gegiechel uit mijn keel kwam.
Het ritueel bestond uiteindelijk uit het trekken van een cirkel (dat vanwege de kleine woonkamer meer een vierkant werd); het aansteken van spellcandles voor de voorouders; herinneringen ophalen; met hen een Samhain kaars aansteken om het nieuwe jaar in te luiden en de cirkel sluiten.Bij het aansteken van de Samhain kaars zouden wij denken aan waar onze voorouders trots op zouden zijn als ze ons nu zouden zien. Die eigenschap zouden wij meenemen het nieuwe jaar in. Snel en simpel toch?
De aanwezigen en de harten vijf
Dat was het ook wel hoor. Door de woonkamer van De Viking was de cirkel vooral schijn. Zo voelde het tenminste voor mij. Die middag had ik aan de kamer gevraagd of wij wel een cirkel mochten houden in de woonkamer. Het huis is namelijk wekenlang gereinigd en de muren zijn versterkt. Het is een veilige haven voor ons, maar aangezien het het huis van mijn vriend is, zijn het niet mijn muren. Daardoor hield mijn cirkel geen stand bij de grote muren. De muren namen de taak van de bescherming op zich al op het moment dat ik de elementen welkom heette. Niet meer dan logisch; mijn vriend heeft er heel veel tijd en liefde in gestopt, maar het voelde daardoor wel alsof ik het voor de show deed.
Dat deed ik dus niet, maar achteraf was ik blij dat zijn muren zo sterk waren. Onze voorouders waren aanwezig bij het ritueel, maar omdat het appartement in een oud bejaardentehuis is, waren zij niet de enigen. De Viking voelde dat er op de gang heel veel nieuwsgierige kijkers waren maar die konden de muur niet door. Hetzelfde voor de twee slechte, die aasden aan het einde van de gang. Ook voor hen was de verdediging te sterk.
De geesten die welkom waren kwamen ook allemaal. Dat was mijn grootste angst. Dat onze voorouders niet zouden komen. Het tegendeel was waar. Mijn oma was er al sinds die middag. Toen ik mijn grimoire opende lag er een harten vijf in. Het spel zit al maanden niet meer in mijn tas. Buiten dat zat tot eergisteren er geen speelkaart in, want toen heb ik mijn grimoire nog gebruikt. Op het internet zag ik dat de harten vijf staat voor: Je bent al op de helft, een vrouwelijke vriend, het leren kennen van de waarheid en genegenheid. Het was goed om te weten dat mijn voorouders mij steunen. Aangezien ik het vond en geen vraag had, denk ik dat het een teken was van oma. Gewoon om mij te laten weten dat ze erbij zou zijn die avond.
De reacties van mijn vrienden
Ik ben heel blij met de reacties van mijn vrienden, ze zeiden dat het goed voelde en dat zij het mooi vonden om een ritueel mee te maken. Zelf was ik er wat minder blij mee. Door de harten vijf voelde het ritueel ietwat overbodig voor mij. Ik had mijn momentje met de sluier al gehad. Ik vond het wel heel mooi dat mijn vrienden zo geëmotioneerd waren, en dat ik hen daarmee had geholpen. Zij gaven aan zich weer even verbonden te voelen en ik kan niet omschrijven hoe blij ik ben dat ik dat voor hen mogelijk kon maken.
We hebben nog lekker lopen kletsen na het ritueel, over voorouders, muren en hoe moeilijk het wel niet is om een jonge heks te zijn. Ik hoop dat het makkelijker wordt als je opgroeit, maar we gaan zien wat het nieuwe jaar brengt. Voor nu: gelukkig nieuwjaar iedereen! Laat mij weten hoe jullie Samhain hebben gevierd, ik ben heel benieuwd!
Wees gezegend,
Mirren
