Ik zal het nu alvast zeggen, ik ben geen goede dagboekschrijver. Ben ik ook nooit geweest. Daarentegen ben ik wel een hele goede dagboeklezer van mijn zus geweest (nee hier is zij niet van op de hoogte, hoeft ook niet). Een van de eerste onderwerpen waar je mee in aanraking komt als je een heks bent, is het schrijven van je eigen grimoire. Ondertussen heb ik een prachtig zwart hardcover notitieboek gevonden. Na drie keer geswitched te zijn van lijntjes naar lege bladzijdes en weer terug, besefte ik mij dat ik nog steeds geen goede dagboekschrijver ben. Even heel eerlijk, dat is heel lastig als beginnende heks.
Alle sites en boeken die je leest beginnen met: maak je eigen grimoire en houdt die bij. Vooral dat laatste is niet iets waar ik goed in ben. In mijn grimoire ben ik begonnen met iets waar ik een passie voor heb, runen – maar dat hield ik niet bij. Ik ging over op verhalen – ook dat werd niet bijgehouden. Het is raar, zeker aangezien ik graag schrijf. Deze columns schrijf ik met veel plezier, maar bij een girmoire heb ik het idee dat het moet. Ik moet er een hebben om een goede heks te zijn. Zo neem ik hem braaf mee als ik bij mijn Viking ga slapen, maar voel ik mij iedere keer schuldig als ik zoveel lege pagina’s zie (met lijntjes want ik ben weer teruggeswitched).
Taloch van The Dolmen gaf mij ooit een goed advies, die staat ook in mijn grimoire:
‘I’m not going to tell you what to read. Don’t spend thousands of money on books. You are the only one who knows what is good. It is inside of you. You’ll just have to find the key. Trust me on this, you’r intuition will guide you.”
Het is een prachtig advies en ik beveel iedereen ten zeerste aan om het ten harte te nemen. Ik heb het vorige keer echter al gehad over hoe vreemd het is om aan je pad te beginnen, wie ben ik dan om les 1 uit de weg te slaan? En pas nu besefte ik het. Ik ben ik. In de simpelste Jip en Janneke taal betekend dat dat ik doe wat ik wil. Misschien word ik later een goede grimoire schrijver, misschien zal het nooit in mij zitten, ik weet het nu nog niet. Toch moet iedereen, dus ook ik, je beseffen dat hoeveel soorten van hekserij er ook zijn, je nooit iets moet doen wat voelt als moeten. Niet voor een langere tijd tenminste. Je kan het altijd proberen, maar je moet nooit een deksel te hard op een pot duwen als het niet past.
Hoe eng het ook is jij beslist of je rechts of links gaat. Er zullen duizenden heksen zijn die ons helpen, maar het moet voor ons goed voelen. Dat laatste is het allerbelangrijkst. Want als we nu niet al onze eigen keuzes gaan maken, hoe gaan we dan ooit vertrouwen op onze eigen heksenintuïtie? Juist, niet.
Dus hoe eng het ook kan zijn, vertrouw jezelf. Je ziet vanzelf het pad je naartoe leidt. En weet je het niet, dan leidt iedere stap je dichter naar iemand anders toe, misschien kan die je helpen. Vertrouw jezelf.
Wees gezegend,
Mirren
Super mooi geschreven!
En weet je, wie zegt dat het schrijven van een grimoire of dagboek les 1 is? Ik heb het inderdaad ook in mijn cursus staan, maar er staat ook bij: niets MOET! Het schrijven van een magisch dagboek is er om je groei bij te houden. Jij kunt dat hier in jouw blog terugzien. Dus eigenlijk schrijf je al een magisch dagboek.
Het bijhouden van een grimoire komt uit de tijd dat er nog geen heksenboeken waren en er geen internet was om te allen tijde alles op op te zoeken en te vinden. Logisch dat er toen boeken met kennis werden bijgehouden. Maar we leven in de 21e eeuw, eigenlijk is het idee van een grimoire/boek der schaduwen dus vollédig achterhaald!
En bovendien heeft Taloch gelijk: alle kennis zit al in jou. Nog voordat er werd geschreven moesten mensen alles onthouden. Het werd een bard zelfs verboden om zijn liederen en verhalen op te schrijven, omdat anders zijn muze hem zou verlaten. Dus vertrouw op jezelf, dat is het enige dat je altijd bij je zal hebben.
Hihi dankjewel! Het schrijven van een grimoire is het eerste wat terugkomt in alle heksenboeken. Daarom had ik opgemaakt dat het les 1 was. Wat mooi om die geschiedenis van de girmoire erbij te hebben. Ik had er wel over gelezen maar ik had ervoor gekozen om het niet te omschrijven op de site. Eigenlijk heb ik dit nooit gezien als een magisch dagboek, meer als een plaats waar 1 verward groentje haar opinie geeft. Alle heksenboeken zijn namelijk geschreven door “oudere” heksen, maar iedereen is ooit een groentje geweest! Dank je wel, ik zal altijd op mijzelf vertrouwen!
Wees gezegend, Mirren