Het ware gezicht van de nacht
Nee, ik zweer het, ik ben jullie niet vergeten en nee, ik heb niet stilgezeten! Zoals sommigen van jullie al gezien hebben, is er in de afgelopen week een volledig nieuwe website gebouwd. Dezelfde verhalen, dezelfde Mirren, maar wel een nieuwe look. Door het bouwen van de website en het verhuizen naar mijn nieuwe huisje, heb ik eerder geen tijd gehad om te schrijven. In de tweede week in het nieuwe huis wilden De Viking en ik eigenlijk het altaar samenvoegen, maar vanwege drukte is dat tot op heden niet gelukt. Het voelt raar om geen automatische bescherming van een altaar om mij heen te hebben. Het huis zelf voelt niet onveilig, overdag niet tenminste. De nachten daarentegen zijn, tja hoe zal ik het zeggen, anders. Ik slaap onrustig, maar krijg geen duidelijke hoogte van mijn dromen. Afgelopen zondag werd ik wakker door een schreeuw. Een schreeuw die alleen ik…
Heidens christendom?
De afgelopen week was het heerlijk weer. En ondanks dat het natuurlijk wordt afgeraden, besloten de Viking en ik er samen op uit te gaan. We wilden verschillende heidense/spirituele plekken in de regio bezoeken, gezien we verder toch niet echt wat konden doen. Als je meer over die plekken wilt weten, kijk dan hier even. We begonnen bij mijn favoriet; de Runxputte in Onze Lieve Vrouwe Ter Nood. Ik heb een aparte relatie met deze plek. Vanaf kinds af aan kom ik hier eigenlijk maar 1 of 2 keer per jaar. Toch is dit een van de eerste plekken die mij liet twijfelen of ik niet gelovig was. Het bos voelt veilig en vertrouwd, de stilte werkt kalmerend en je kunt lekker dwalen. Een van mijn eerste herinneringen aan deze plek is dat ik door het bos liep, de kapelletjes volgde en dat ik echt rust voelde. Het bosje ggaf…