Je bent een galgaldr
“Herinneringen zijn dromen die echt zijn geworden.” Ik schrok een beetje wakker. We zaten alleen in de treincoupé, jaren terug, ergens om 01.00 ’s nachts, nog voordat ik Mirren ontmoette. Was ik echt zo hardop aan het nadenken? “Nee, je dacht niet hardop. Maar ik weet hoe je denkt. We hebben elkaar al eens eerder ontmoet.” Ik keek haar aan. Een vrouw van midden 40, een beetje smoezelig haar, de benen gekruist op de bank tegenover haar, ze keek recht in mijn ogen. “Ja, nu weet ik het zeker. Je hebt nog steeds die indringende blauwe ogen, en tegelijkertijd kalmeren ze iedereen. Maar je zal wel niet weten waar ik het over heb. Dat maakt ook niet uit. We hebben elkaar gezien toen je nog klein was, in de Jordaan in een speeltuin.” Nog voordat ik een woord kon uitkramen, stak ze van wal. “Ik ben Guinevere, mijn ouders hebben…