Ostara is voorbij, de roze maan is geweest en ik voelde me een grotere sukkel dan ooit. Natuurlijk, iedere volwassen heks zegt dat je heks bent op je eigen manier en dat is logisch, maar toch. Ik werd woensdag wakker na een heerlijke nachtrust. Voor het eerst in 2 weken heb ik goed geslapen en alle heksen op mijn telefoon vroegen of ik ook een maanmeditatie had gedaan. Nou, niet dus. Compleet vergeten.
Ostara dan, ook zo’n mooi voorbeeld. Hij stond al weken omcirkeld in mijn agenda en ik had al ver van tevoren besloten dat ik mijn nieuwe smudge veer wilde inwijdden. De dag zelf, tja, ik heb een spel gespeeld met vrienden? Maar aan Ostara heb ik weinig gedaan. Ik voelde mij zo een sukkel. De afgelopen week vroeg ik mij daadwerkelijk af of ik eigenlijk wel moet bloggen voor groentjes, als ik toch overal doorheen slaap. Na een kleine peptalk van de Viking besefte ik mij dat ik dit deed om mijn idioterie van mij af te schrijven, en daarom hebben jullie nu spam in je mailbox.
Laten we even naar het totale aantal punten kijken: Ostara? Nope. De Maan? Nee maar heerlijk geslapen. De nieuwe smudge veer? Ligt klaar op mijn altaar. En Godin wat word ik hier onzeker van. Iedereen neemt zijn eigen tijd om alle stappen te doorlopen en een heks is nooit uitgeleerd. Toen ik mij echter besefte dat dit mijn eerste jaar is en ik nu al van alles vergat, zonk de moet mij toch even naar mijn schoenen. Het klinkt heel raar, maar Pasen had niet op een beter moment kunnen komen.
Woensdag vroeg pap wat ik zou doen voor Pesach. Zo correct als ik ben gaf ik hem een uitgebreid verslag van wat ik dinsdag had gedaan. De officiële Joodse Pesach begon namelijk dinsdag. Mijn paasplannen zijn eigenlijk niet heel anders dan de voorgaande jaren. Op witte donderdag kijken wij gezamenlijk De Passion, gevolgd door de 1973 versie van Jesus Christ Superstar. Op de twee paasdagen zoek ik eieren en gaat mijn moeder naar de mis. Dat laatste gaat nu niet door, maar voor de rest is loopt alles tot nu toe perfect op schema. Oud en vertrouwd.
Deze oude rituelen geef ik niet op. Deze rituelen maken mij wie ik ben. Een jonge heks van 22 met een grote liefde voor chocola, haar familie en haar vrienden. Nieuwe rituelen hoeven niet groot en overweldigend te zijn. Je heks en jezelf zijn niet anders van elkaar. Voor mij betekent het dat ik dit jaar Pasen vier. Ik heb het doel om voortaan bij ieder jaarfeest stil te staan, desnoods met een klein ritueel. Maar voor nu? Voor nu vier ik Pasen, heb ik heerlijk door de maan heen geslapen en ben ik net zoals alle andere groentjes verschrikkelijk onzeker over of ik wel een goede heks ben. Alleen om mij later te bedenken dat iedereen een heks is op zijn eigen manier, en dat wanneer het uit een goed hart komt, het eigenlijk altijd wel goedkomt.
Wat zijn jullie paasrituelen?
Wees gezegend,
Mirren
