I need you to remind me, of the light we bare within. Dit is een stukje tekst uit een van mijn favoriete nummers. Ik heb deze column al 4 keer herschreven en dit is de eerste keer dat ik helemaal anders begin. Normaal begin ik over dat ik energetisch leeg ben, want dat ben ik al twee weken. Ik draag mijn edelstenen, zuiver mijn kamer en heb lavendel onder mijn kussen, maar ik word moe wakker. En wanneer ik de nachtmerries ze wil opschrijven, ben ik ze weer vergeten. Maar ik besefte me vandaag dat we er wel doorheen komen, want ‘there is a light we bare within.’.
Gisteren kwam ik erachter dat Mordor, ‘mijn’ spirituele winkel in Alkmaar sluit. De eigenaars gaan reizen en dat gun ik hen van harte, maar dat betekend dat voor mij een veilige haven van hekserij verdwijnt. Ik houd van mijn veilige plekken. Samen met mijn geestzuster doe ik een vragenlijst voor vrienden en daar stond in: ‘welke god/godin zou jij willen zijn?’ Ik schreef Hestia op. Hoewel ik zelf Keltisch georiënteerd ben, is Hestia een godin waar ik bij thuiskom. De warmte en veiligheid van huis en haard. Die warmte en veiligheid mis ik momenteel. April vloog voorbij. Als docent moest ik online gaan lesgeven, ik zag mijn vrienden niet meer en tegelijk ben ik bang voor mijn vader die onlangs een hartaanval heeft gehad. Nee, ik ben dan wel een watertype, maar ik heb mij nog nooit zo ver verwijderd gevoeld van de andere elementen, met name het element vuur.
Gistermiddag voelde ik pas hoe energetisch ik naar de filistijnen ben. Juist omdat iemand mij herinnerde aan het licht en de warmte dat we in ons dragen. Niet de Viking (die doet zijn best hoor, maar daar luister ik niet zo goed naar), maar de eigenaresse van Mordor. Ik stond te twijfelen tussen een bergkristallen bol (Whoop whoop, ik heb mijn eerste bol gekocht!!!) en een Keltische kalender. Uiteindelijk ben ik voor de bol gegaan, hoewel ik mij verbonden voelde met de kalender, zou ik de bol vaker gebruiken en de kalender bleek ook niet compleet.
Toen ik alles afrekende, liep de eigenaresse even naar haar man, en toen ik klaar was met pinnen kwam ze terug. Zij gaven als afscheidscadeau de kalender aan mij. Hij staat hier nu heel trots op mijn bureau en ik ben nog steeds sprakeloos. Zij wilden niet dat ik hen bedankten, ik mocht geen bloemen halen, maar ze wilden dat ik ervan genoot. En vertrouw mij, dat doe ik. De kalender heeft rode steentjes die mij herinneren aan de warmte die ik over de jaren heen van hen heb gekregen, en het lieve afscheid met de kalender.
Gistermiddag besefte ik mij dat ik misschien helemaal niet zo ver verwijderd ben van de elementen dan ik dacht. Mijn energie is nog steeds laag, ik heb nachtmerries, maar ik heb mensen die om mij geven. Op hun warmte kan ik door, zij steunen mij. Het hoeven niet perse vrienden te zijn, het kunnen ook relatief onbekende mensen zijn, zoals de winkeleigenaren of de warmte die ik ontving uit het boek van Lunadea. Mijn energie en mijn hekserij gaan zoals ik mij voel: mentaal moe. Totaal niet verbonden met de natuur en de elementen. En soms is je alleen beter willen voelen omdat het kan niet genoeg. Aan alle heksen die zich momenteel niet verbonden voelen met de natuur of de elementen zeg ik: voel de elementen in de kleine dingen om jou heen. Heather Dale had gelijk: I need them to remind me of the light we bare within.
Wees gezegend,
Mirren
Hekserij komt en gaat in golfbewegingen. Ik heb ook lange tijden gehad waarin ik dacht dat de hekserij weg was, ik me totaal niet verbonden voelde met de natuur, de elementen en niet eens met mezelf, maar de hekserij was altijd op de achtergrond aanwezig. Ik merkte toch altijd weer het verstrijken van de tijd, het draaien van de seizoenen, kwam teksten tegen, las soms heksenboeken, en merkte dat ik toch bepaalde stenen met me meedroeg. En ook dát is allemaal hekserij!
Dus push jezelf niet tot meer dan dat, zeker nu in deze rare tijd waarin we allemaal onze dagelijkse routines gedwongen moeten omgooien kost alleen het aanmeten van een nieuwe routine al zoveel energie dat energetische verbondenheid teveel energie zou kosten.