Sorry, dat ik een tijdje afwezig ben geweest. Gisteren zag ik voor het eerst in maanden weer een vriendin die tevens Wiccan is. Het grappige was dat ik niet wist dat zij Wiccan was. Zij was voor het eerst bij mij thuis en sinds ik samenwoon met de Viking, hebben wij een altaar in de kamer staan. Het altaar riep bij haar de nodige vragen op. We hebben een heerlijk lang gesprek gehad over rituelen die wij voor Beltane willen houden, over hoe moeilijk hekserij met de studie te combineren is, en welke gewoontes wij vanuit huis hebben meegekregen. Ik vond het heerlijk om met haar over heidense gewoontes te praten, zeker omdat zij is opgevoed in een Slavische cultuur. Zij hebben echt hele mooie gebruiken.
Een van mijn favoriete ideeën uit de Slavische cultuur is dat twee Goden vaak als twee delen van 1 entiteit worden gezien. Het een kan dus niet zonder het ander. Zelf vergeet ik dit nog wel eens; Ik wil groei maar ik vergeet dat stilstand en rust daar ook een onderdeel van kan zijn. Net zoals je geen licht kan hebben zonder duisternis, of muziek zonder stilte.
Mijn vriendin is een oude ziel, ik weet niet hoe oud, maar ze is heel krachtig. Het was ook mooi om te zien hoe wij tijdens onze gesprekken steeds meer kracht vonden. Iedereen staat namelijk al maanden stil. Gisteren heb ik geleerd dat een oude ziel als een ontvanger kan werken. De kracht en uitstraling zorgde eigenlijk voor een enorm uitroepteken boven onze hoofden. Daarnaast viel, door onze gesprekken, mijn schild naar beneden en werd het huis binnengedrongen. Hoewel ik haar niet verwelkomde kwam de oma van de Viking langs. De reden dat ik de afgelopen tijd afwezig ben geweest is omdat zij is overleden. Haar overlijden was een zwaar en lang proces en ik vond niet de rust om in mijn vrije momenten te schrijven over mijn heksenpad.
Sinds zij is overleden probeert zij om de zoveel tijd door onze bescherming heen te komen. Oma’s grootste wens was om ons huisje te zien. Zij was zo verschrikkelijk trots op ons allebei. Hoewel zij in principe welkom zou zijn, vreet zij onze energie op wanneer ze hier is. Oma maakt ons moe en verdrietig. Dit maakt haar, ondanks dat het oma is, geen graag geziene gast in ons huis. Ik merk ook hoe lastig dit is voor de Viking, wanneer hij en ik een cirkel oproepen of onze muren versterken om iemand buiten te sluiten wie ons zo dierbaar was. Ze roept in dromen, wilt ons bijstaan, ons huis zien. Wij willen alleen dat ze doorgaat, ze was een sterke geest in het leven, en wij willen allebei niet weten hoe het gaat als zij te lang blijft hangen. Ik weet ook niet zo goed wat ik moet doen.
Dit zijn die momenten waarop ik kennis uit verschillende stromingen probeer te halen. Dit maal: twee delen van 1 geheel. De opluchting van het zien van een vriendin, die langzaamaan het verdriet van het verlies wegwerkt. Het verlies en het verraad dat je voelt omdat je liefde hebt gekend. Het praten over hekserij na maandenlang in je eentje gelezen hebt. De een kan niet zonder het ander, Ying kan niet zonder Yang. Het is die basisles die ik door corona uit het oog verloren was. Maar waar ik dankbaar voor ben dat ik hem teruggevonden heb. Het was een realitycheck die voortkwam uit een spirituele conversatie: alles kan twee delen zijn van één geheel.
Wees gezegend,
Mirren
