“Als ik op mijn bestemming ben, huil niet voor mij.” Het is een vrije Nederlandse vertaling van het nummer dat wij in Juni draaiden voor mijn oom. Het was een mix van de muziekstijl die ik altijd luister en die hij normaal luisterde. Dat maakte het een perfect nummer voor zijn begrafenis.
Weten je, mensen zoeken geloof om verklaringen te hebben voor dingen die wij begrijpen. Vroeger hielden mensen het geloof aan om de donder te verklaren, nu zoeken wij vertrouwen in wat het geloof ons te bieden heeft na de dood. De andere kant van de sluier is voor bijna iedereen echt onzichtbaar. Behalve voor de paar mensen die hier en daar geesten zien. Voor mij is mijn spiritualiteit nooit geweest om erachter te komen wat er na de dood is. Toch merk ik dat sinds ik mijn pad loop, ik steeds geïnteresseerder word.
Want hoe kan het dat wij soms geesten zien. Hoe kan het dat wij een fractie zien, maar niet iedereen aan de andere kant van de sluier? Gaan ze dan toch ergens heen? Hoe kan het dat ik in mijn dromen vlagen zie van mensen die ik mis? Of juist ineens een hele vrije dag spendeer met alleen maar aan hen denken? Het zijn vragen waar ik waarschijnlijk in dit leven geen antwoord op krijg. Wat weer leidt tot een andere vraag: Als reïncarnatie bestaat, betekend dat dan dat de mensen die wij nog zien in onze dromen niet gereïncarneerd zijn? Want als mijn gemis de reden is dat mijn oma en oom niet aan een nieuw leven kunnen beginnen, ga ik mij echt heel schuldig voelen.
Ik weet dat veel heksen ook andere bondgenoten hebben. Soms zijn dat Engelen, bij andere familiairs en ik las zelfs over een selectie van ‘geesten’ die jou leiden. Dat kunnen je voorouders zijn, maar ook mensen die aan jou gekoppeld zijn. In alle eerlijkheid begreep ik het achteraf niet zo goed, maar toen ik het las leek het wel helemaal te kloppen.
Nu weten jullie allemaal dat ik mijn link nog niet gevonden heb met de andere kant. Het kost mij meer moeite om mij te concentreren op het echte onzichtbare dan op wat anders. Maar als ik hier te lang over nadenk, krijg ik een bijna kinderlijk onbegrip. Want als onze bondgenoten/beschermers niet perse de mensen zijn die wij kenden in dit leven, wat gaan die dan doen? Want stel dat ze dus niet zijn gereïncarneerd omdat ze ons soms nog bezoeken, zijn ze dan aangesloten met bij jouw bondgenoten? Kunnen jouw ancestors/bondgenoten/beschermengelen ook door of blijven ze altijd bij jou in de buurt? Als een soort stalker alert? En als ze niet de hele tijd bij jou zijn, wat doen ze dan? Hebben ze hobby’s, gamen ze of beschermen ze ook anderen? Hoe weten zij dan wie hun hulp op dat moment het hardste nodig heeft?
Dit onderwerp verward mij. Ik zou het graag beter willen begrijpen. Ook al is het uit kinderlijke fascinatie. Veel boeken vertellen je van alles, maar niet wat geesten doen in het dagelijks leven. En even heel eerlijk, daar ben ik gewoon nieuwsgierig naar. Ik mis mijn oom en droomde vannacht over mijn oma. Toch zal ik mij beter voelen als ik wist dat mijn oom aan de andere kant van de sluier Doctor Who keek. Of dat ik weet dat mijn oma en opa elkaar weer gevonden hebben. Als opa en oma elkaar wel gevonden hebben, waarom zie ik dan alleen oma aan deze kant van de sluier?
Ik denk dat je wel begrijpt, als ik eenmaal over dit onderwerp ga nadenken breekt er een beerput open aan vragen. Vragen waar ik waarschijnlijk in dit leven toch geen antwoord op ga krijgen. Maar het maakt me wel nieuwsgierig, wat gebeurd er volgens jou? Is jouw nieuwsgierigheid toegenomen of juist afgenomen sinds je het heksenpad bewandeld?
Wees gezegend,
Mirren
