Het is 15 augustus 1967. Nadat de Paus verklaart heeft dat de Maria-Tenhemelopneming voortaan op een zondag moet vallen, is deze dag geen officiële feestdag meer. Deze dag ging ooit om het overlijden en ten hemelen opstijgen van Maria, de moeder van Jezus. Door de meeste christenen wordt zij gezien als de Heilige Moeder. Vandaar dat ik het vandaag over Heilige Moeders ga hebben.
Veel mensen bidden tot een Godin, en als je als groentje alle religies gaat onderzoeken, lijken er wel duizend verschillende Goden te zijn. En hoewel het geen 50/50 verdeling is, zou ik toch zeker willen zeggen dat een groot deel van deze Goden vrouwelijk is. Tijd dus om de vrouwen eens in het zonnetje te zetten. Wat gelijk best een lastige taak is, want vind maar eens een omschrijving van een Godin die voor iedereen anders maar toch hetzelfde is. Vandaag wil ik het hebben over de volgende spirituele religies en mijn blik als groentje daarop:
- Christendom
- Grieks
- Keltisch
Ja, ik mis hier een paar grote spirituele paden, zoals de Noorse Religie en de Gardneriaanse Wicca. Ik ga echter niet alles in een post krijgen, dan wordt het heel onoverzichtelijk. Zie dit dus als deel 1.
Christendom
Voor iedereen die zich niet inleest of weet wat het Christendom inhoudt, ja er zijn hier echt vrouwen te vinden en nee je kan ze niet alleen onderverdelen in De Heilige Moeder Maria of Maria Magdalena. Er zijn meer vrouwen. Natuurlijk zijn er ook argumenten dat de groep apostelen van Jezus alleen mannen waren, en dat vele pausen wel gezegd hebben dat Christelijke vrouwen beter gezien kunnen worden dan gehoord (waaronder Paulus). Maar hebben jullie gehoord van Tabitha? Ik namelijk voor mijn research van vandaag niet.
Tabitha is een vrouwelijke disciple geweest van Jezus. Zij was een naaister voor beroep en heeft daardoor niet heel veel grote wonderen verricht. Al hangt het er vanaf wat je onder wonderen schaalt. Hoewel ze niet veel genoemd wordt in het nieuwe testament, heeft zij door de eeuwen (en het internet) heen een prachtige reputatie gekregen. Als ik over haar lees, lees ik over een vrouw die gaf om de armen, haarzelf opzij zette en anderen altijd wilden helpen. Iets wat ik zou omschrijven als een Gouden hart. Nadat zij overleden was, bezocht Petrus haar lichaam. Hij knielde en vroeg of zij op wou staan en inderdaad, Tabitha opende haar ogen en werd wakker. Het valt mij op dat Moeder Maria gewillig was. Zij volgde, hoe zwaar ook, het pad van God. Daarvoor zag zij zelfs haar zoon sterven! Deze vrouwen getuigen van een gouden hart. Kennelijk is dat iets wat je moet hebben om heilig te zijn als vrouw in het Christendom.
Griekse mythologie
Oef, dat gouden hart is hier wat lastiger aan te halen. Of toch niet? Als we naar de Olympiërs kijken zien we dat Hera, Demeter, Athena, Artemis, Aphrodite allemaal hun fair share aan tja, gruwels hebben gepleegd. Deze Godinnen worden heel anders voorgesteld. Iets minder vergefelijk, maar je kan je wel nog steeds heel veilig bij hen voelen. Zij zullen je leiden maar zorg ervoor dat je geen kwaad bloed zaait, want anders zwaait er wat. Zelf zie ik Hestia als een van de Olympiërs, maar daar hebben sommige bronnen en ik nog wat ruzie over. Bij haar omschrijving zie je al gelijk waar ze voor staat: Een vredelievende godin die nooit deelnam aan oorlogen. Heel anders dan Artemis die mannen in beren veranderd om er dan op te jagen, of Demeter die bijna de hele mensheid laat uitsterven omdat haar dochter is ontvoerd. Toen ik opgroeide had ik het idee dat deze Godinnen iets menselijker zijn afgebeeld. Hoewel dat ook de kunststijl was doel ik nu op hun persoonlijkheid. Wij maken namelijk ook fouten, ik houd ook wrok. We zijn niet perfect en door de Godinnen zowel goede als wat minder goede eigenschappen te geven, vind ik het makkelijker om mijzelf in hen te herkennen.
En toen kwam Hestia. Van de volledige twaalf is zij mijn favoriete Olympiër. Dit komt omdat er door haar altijd een veilig thuis is. Zij herinnert mij eraan dat hoeveel fouten ik ook maak, mensen mij zullen vergeven als zij echt van mij houden. Dat het oké is. En dat mis ik persoonlijk bij het Christendom een beetje. Voor mij persoonlijk voelt een knuffel van God nooit zo goed als een warme knuffel van Hestia.
Keltische mythologie
Oef waar ben ik aan begonnen? In 1 alinea van ongeveer 100 woorden de vrouwen van de Keltische mythologie samenvatten is niet makkelijk. Brighid, Morrigan, Airmed, Rhiannon, Cailleach, Danu, Cerridwen, en ga zo maar door. Net zoals bij de Griekse mythologie hebben deze vrouwen meer verschillende karakters, dat zich uit in de delen die zij representeren als Godinnen. Daarentegen, vindt dit Groentje het heel lastig om ze net zo persoonlijk te zien als de Grieken. Dat kan natuurlijk zijn omdat ik pas net begonnen ben met het onderzoeken van de Keltische Mythologie, of omdat ik er een ander soort feeling mee heb, maar momenteel lijkt het meer alsof deze vrouwen in mist gehuld zijn. Net zoals Danu heel Ierland liet opgaan in mist om haar volk te beschermen.
Door deze mist heb ik het idee dat ik de Godinnen nooit helemaal zou begrijpen. En daar ben ik blij om. Als mens zie ik niet waarom en hoe ik een Godin volledig zou kunnen begrijpen en ik weet ook niet of dat wel de bedoeling is. Voor sommige mensen is dat wel de bedoeling, maar ik weet gewoon niet of mijn pad daar nu naartoe leidt. Dat herken ik wel weer bij het Christendom. Hoe meer ik over wicca, hekserij, heidenen en natuurreligies leer hoe meer regeltjes ik herken en vertrouwder het wordt. Maar het zorgt er bij mij persoonlijk ook voor dat ik iets anders tegen Goden aan ben gaan kijken. Natuurlijk ze zijn nog steeds veel groter dan ik, machtiger en gevaarlijker, maar ik ben niet meer perse op mijn hoede. Sorry, maar ik kan geen beter woord vinden zo snel. Ik ben mij er niet meer constant van bewust dat zij groter zijn dan ik, voor mijn gevoel staan we iets meer op gelijke voet. Zo welkom en herkenbaar zijn de natuurreligies in mijn leven.
Het zorgt er echter ook voor dat het ontzag dat ik als klein meisje voor een God had, minder aanwezig is geworden. Als klein kind keek ik op tegen Goden, was ik nog wel eens bang voor hun krachten en wist ik altijd dat ik als mens onder hen stond. Bij de natuurreligies vind ik die scheidslijn iets minder duidelijk en daardoor ben ik nu nog blij dat de Godinnen van de Keltische mythologie voor mij wat verder weg staan. Die mist, die ongrijpbaarheid, die doet mij denken aan mijn kindertijd. Aan de tijd dat Goden grote wolken in de lucht waren die altijd op ons neerkeken. Misschien zorgt die heimwee er ook onbewust wel voor dat ik de Keltische myhtologie nog niet verder heb onderzocht, ondanks dat ik mij wel heel aangetrokken voel.
Om alles nog even samen te vatten: ik herken veel bij de verschillende religies. Ze hebben vaker overeenkomsten dan dat je zou denken. Mocht je nou geïnteresseerd zijn, lees de paar sites hieronder. Dit zijn een aantal sites die ik ook gebruikt heb voor mijn research. En vergeet niet: De Godinnen zijn altijd bij ons.
Wees gezegend,
Mirren
https://www.infaithfound.org/sites/default/files/pdf/Tabitha.pdf
https://mainzerbeobachter.com/2017/03/05/factcheck-vrouwen-in-het-christendom/
https://historiek.net/hestia/71/
https://bardmythologies.com/danu/
https://moodymoons.com/2019/07/24/9-celtic-goddesses-to-know-and-work-with/
Heb met Plezier je artikel gelezen. Ben al jaren hogepriesteres en heb mijn eigen namen voor de Godin en de God : Moeder Natuur en Vader Tijd. Voor mij beter te begrijpen. Iedereen moet er zijn eigen invulling aan geven vind ik. Wees gezegend
Wat leuk dat u het met plezier gelezen heeft! Iedereen moet er inderdaad zijn eigen invulling aan geven. Heel erg bedankt voor het lezen. Wees gezegend!