Door mijn bezemkast situatie moest ik mijn geprinte versie van Eik en Blad naar een vriend laten sturen, waar ik hem deze week heb opgehaald. Aangezien ik nu eindelijk mijn eigen versie in handen heb, heb ik hierbij een versie voor jullie.
‘Word ik nog steeds achtervolgd door eksters? Ik heb de laatste tijd het idee dat het minder is geworden.’ Zonder context lijkt dit misschien een rare vraag. Maar mijn vriend haalde mijn twijfels in een keer onderuit.
‘Kijk eens naar buiten.’ Mijn blik gleed naar het raam en ja hoor, aan de overkant keek een ekster rustig door het raam naar binnen.
Voor de mensen die mij niet kennen, ik ben een redelijk jonge heks. Wanneer je net aan het heksenpad begint, is alles nog een teken. Een veer die voor je voeten landt, een auto die niet start of zelfs een regenbui na een ruzie (dat je de emoties moet laten gaan, laat alles even van je afglijden). Een ander teken is dat ik de laatste tijd veel eksters zie. Bijna overal waar ik kom schiet mijn aandacht gelijk naar hen toe. Nu weet ik dat eksters niet bedreigd zijn, maar ik zie er wel meer dan normaal.
Na de maanden waarin je denkt dat alles een teken is, komt de tijd waarin je je beseft dat je waarschijnlijk hebt overdreven. Sommige gebeurtenissen zijn misschien wel tekens geweest, maar echt niet alles. Vanaf dat moment ga je met een gezond verstand terugkijken en bewuste keuzes maken, jezelf afvragend of je wel of niet een teken zag.
Aangezien ik nog steeds meer eksters zie dan ik ooit hiervoor in mijn leven heb gezien, denk ik wel dat het iets is. Of het een teken is? Geen idee. Misschien is het een verlate en onverwachte voorliefde voor vogels. Vanwege mijn twee katten heb ik vroeger nooit wat met vogels gehad. Maar misschien komen alle eksters ineens naar mij toe omdat mijn katten zichzelf te oud vinden om nog te jagen.
Vanwege mijn bovengenoemde katten heb ik mij nooit echt verdiept in vogels. Ik weet dat zij staan voor het element lucht; het element waar ik nooit goed mijn vinger op kon leggen. In het ene boek staat lucht voor creativiteit en in het andere boek voor kennis en wijsheid. Hoe dit samenkwam in een vogel heb ik nooit begrepen. Ten eerste spreek ik geen vogeltaal en ten tweede weet ook niet hoe creatief vogels zijn. Zeker eksters niet, zij worden namelijk al sinds de middeleeuwen gezien als een slecht voorteken.
Sinds een paar weken zie ik eindelijk de schoonheid van eksters. Zij hebben verschillende kleuren en een prachtig lied. Toen ik van de week naar huis fietste, vloog er een mee met mij mee. Hij gleed soepel door de lucht en even kreeg ik het gevoel dat wij samen lol hadden. Thuis deed ik onderzoek en zo kwam ik erachter dat eksters bij the Native Americans worden gezien als bondgenoten van magie. Ineens viel het kwartje. Ik weet niet wat zij mij willen leren, maar het zien eksters is geen toeval meer. Volgens de Native Americans worden de eksters ook gezien als vrienden die je een wijze les leren. In dat woord ‘wijs’ herken ik dan weer de kwaliteiten van lucht. En hoewel ik vroeger dat element slecht begreep, past het nu zichtbaar beter in mijn leven. Lucht staat momenteel in mijn leven centraal als ‘The wind of change’. Er gebeurt zoveel in mijn leven, vooral op spiritueel gebied, dat ik niets anders kan dan mij klaarmaken voor verandering. Ook de wijsheid die ik vergaar door het heksenpad te lopen, kan ik dan weer koppelen aan het element lucht.
Hoewel ik uit de fase ben waarin ik alles als een teken zie, zijn er een paar tekens waar ik aan vasthoud. Zoals een oud gezegde luidt: ‘Als er een zwarte veer aan je voeten valt, waken engelen of geesten over jou.” De vorige heks in mijn familie overleed voor zij mij haar wijsheid kon leren. Volgende keer wanneer er een veer aan mijn voeten valt, zal ik aan haar denken. Misschien heeft de ekster wel een boodschap van haar en zal hij op zijn manier haar wijsheid aan mij doorgeven. Want met een ekster als boodschapper en het element lucht als wijsheid kan het niet anders, toch? Of misschien is het handig als ik een kitten adopteer, in verband met eksteroverlast in de straat.
Deze column komt rechtstreeks uit mijn bijdrage voor Eik en Blad. Ik raad eenieder aan om de laatste uitgave te lezen, het is een prachtige editie geworden.
Wees gezegend,
Mirren
