Mirren’s boekenkast
Eindelijk kan ik hem afstrepen. Tussen school, ziekte en het schrijven door, heb ik eindelijk de boekenkast in elkaar gezet. Het duurde een stuk langer dan verwacht, maar ik hoop dat jullie er toch iets aan zullen hebben. Dus neem gerust een kijkje bij het nieuwe tabblad, misschien doe je nog inspiratie op. Wees gezegend, Mirren
Affiniteit en instrumenten
“De stok kiest de tovenaar, dat is altijd al bekend geweest bij kenners van de stokkenleer. Een béétje tovenaar weet zijn toverkracht door middel van vrijwel ieder magisch instrument te bundelen. Maar de beste resultaten worden verkregen als er een zo groot mogelijke affiniteit is tussen de tovenaar en zijn stok.” Ja, hier kom ik weer met mijn Harry Potter verslaving. Maar dit is ook nog iets waar ik tegenaan loop als groentje. Loop een stukje met mij mee alsjeblieft. Zoals vele anderen die net ontdekt hebben dat ze een heks zijn, heb ik ook het gevoel gehad dat ik het moest tonen. Ik moest van mijzelf een eigen heksenplekje hebben. Drie keer raden, ik wilde een altaar. Bijna ieder groentje wilt gelijk zijn eigen altaar. Een groot altaar past niet in mijn bezemkast, nog steeds niet trouwens. Mijn eerste altaar begon dus met kleine spulletjes. Gewoon wat ditjes en…
Heidens christendom?
De afgelopen week was het heerlijk weer. En ondanks dat het natuurlijk wordt afgeraden, besloten de Viking en ik er samen op uit te gaan. We wilden verschillende heidense/spirituele plekken in de regio bezoeken, gezien we verder toch niet echt wat konden doen. Als je meer over die plekken wilt weten, kijk dan hier even. We begonnen bij mijn favoriet; de Runxputte in Onze Lieve Vrouwe Ter Nood. Ik heb een aparte relatie met deze plek. Vanaf kinds af aan kom ik hier eigenlijk maar 1 of 2 keer per jaar. Toch is dit een van de eerste plekken die mij liet twijfelen of ik niet gelovig was. Het bos voelt veilig en vertrouwd, de stilte werkt kalmerend en je kunt lekker dwalen. Een van mijn eerste herinneringen aan deze plek is dat ik door het bos liep, de kapelletjes volgde en dat ik echt rust voelde. Het bosje ggaf…
Vooruit kijken
Wat een week! Na 8 maanden begin ik ook te leren hoe dit werkt hoor. Na lang twijfelen (lees: heel lang) heb ik besloten om ook een Facebook aan te maken. Ik merkte dat mijn verhalen voor sommige groentjes heel herkenbaar was en ik hoop op deze manier meer groentjes wat herkenbaarheid te kunnen geven. Want zoals de post van vorige week al zei: soms is het nou eenmaal doodeng om een groentje te zijn. Vrees niet, de blog blijft mijn vaste prioriteit. Ik zal hier nog steeds iedere vrijdag of zaterdag posten, en wanneer je alleen de website volgt, mis je niet veel. Mocht ik om de zoveel tijd een mooie foto maken in het bos, van kristallen, of van een nieuwe boekenaanwinst, zal die ook op de Facebook verschijnen. Vorige week zondag (de dag dat ik Facebook kreeg) zat ik in een oude boom runen te gooien. Ik…
Je bent een heks: en toen?
Nadat mij op Castlefest was verteld dat ik een heks was, heb ik de hele week gezeten: hè? Ik? Het voelt wel oké maar hè?! Nu kwam ik al een aantal jaar op Castlefest, dus ik heb echt heksen gezien en natuurlijk heb ik zoals iedere fantasypuber genoeg boeken gelezen over heksen, maar wat betekende echte hekserij? En wat betekent het voor mijn leven? De moderne heks kende ik alleen van Castlefest, waar ik de Heidense bende rituelen zag doen en allemaal heksen hun eigen stand zag hebben. Zo verlegen als ik was, durfde ik niemand om hulp te vragen. Toen werd het maandag. We moesten weg van het terrein, namen afscheid van ons thuis en onze vrienden. En toen? Ik had geen idee. Oudere heksen zeggen wel hoe geweldig het is om nu een groentje te zijn. Overal is informatie. Met een simpele zoekopdracht zie je spreuken, amuletten en…
Angst
Ik ben een heks, geen superheld. En heel eerlijk gezegd, ben ik gewoon bang. Het is lang geleden dat ik echt bang ben geweest. Nu ik deze post schrijf, doen mijn ogen pijn en heb ik verschillende kaarsen aangestoken. De Viking en een vriend zitten samen te gamen in de andere kamer en ik kom net terug van een meidenavond. Tijdens het fietsen naar de Viking, zag ik ineens een stuk van de route voor mij. Ik was daar nog lang niet en achteraf weet ik dat ik een andere route had moeten nemen. Nee, dat heb ik niet gedaan. Iedereen heeft wel eens het gevoel gehad dat ze achtervolgd worden, dat weet ik zeker. In het verleden heb ik een post geschreven over angst en hoe die groter wordt in je hoofd wanneer je weet dat er meer is dan je kunt zien. Momenteel heb ik niet het gevoel…
Beltane 2020
Maar de lente wist het niet. Volgens mij heb ik het gedicht al eens eerder genoemd. Het gaat over dat de lente wel begint en groeit, ondanks dat onze wereld stil lijkt te staan. Ik hoop dat iedereen een prachtige Beltane heeft gehad. Dat jullie zijn begonnen met zaaien wat je straks met Lammas wilt oogsten. Voor mij Beltane apart. Mijn Beltane verliep wat minder goed dan gepland. Op het internet had ik een online ritueel gevonden die ik wilde volgen. Het liep anders. Na 5 minuten had ik geen concentratie om de viering te volgen en heb ik de video weggeklikt. Het klikte niet met de mensen die er zoveel tijd in hadden gestoken. Ik kon hen gewoon niet volgen. Zo viel op Beltane zelf mijn hoop op een viering weg. Nu hoor ik jullie denken, waarom heb je niet zelf een ritueel voorbereid? Dat is omdat ik de…
Warmte als element
I need you to remind me, of the light we bare within. Dit is een stukje tekst uit een van mijn favoriete nummers. Ik heb deze column al 4 keer herschreven en dit is de eerste keer dat ik helemaal anders begin. Normaal begin ik over dat ik energetisch leeg ben, want dat ben ik al twee weken. Ik draag mijn edelstenen, zuiver mijn kamer en heb lavendel onder mijn kussen, maar ik word moe wakker. En wanneer ik de nachtmerries ze wil opschrijven, ben ik ze weer vergeten. Maar ik besefte me vandaag dat we er wel doorheen komen, want ‘there is a light we bare within.’. Gisteren kwam ik erachter dat Mordor, ‘mijn’ spirituele winkel in Alkmaar sluit. De eigenaars gaan reizen en dat gun ik hen van harte, maar dat betekend dat voor mij een veilige haven van hekserij verdwijnt. Ik houd van mijn veilige plekken. Samen…
Vertrouwde rituelen
Ostara is voorbij, de roze maan is geweest en ik voelde me een grotere sukkel dan ooit. Natuurlijk, iedere volwassen heks zegt dat je heks bent op je eigen manier en dat is logisch, maar toch. Ik werd woensdag wakker na een heerlijke nachtrust. Voor het eerst in 2 weken heb ik goed geslapen en alle heksen op mijn telefoon vroegen of ik ook een maanmeditatie had gedaan. Nou, niet dus. Compleet vergeten. Ostara dan, ook zo’n mooi voorbeeld. Hij stond al weken omcirkeld in mijn agenda en ik had al ver van tevoren besloten dat ik mijn nieuwe smudge veer wilde inwijdden. De dag zelf, tja, ik heb een spel gespeeld met vrienden? Maar aan Ostara heb ik weinig gedaan. Ik voelde mij zo een sukkel. De afgelopen week vroeg ik mij daadwerkelijk af of ik eigenlijk wel moet bloggen voor groentjes, als ik toch overal doorheen slaap. Na…
De tijd gaat snel
“September, oktober, november, december, januari, februari, maart,” tel ik op mijn vingers. Zeven. Zeven maanden alweer maak ik mij zorgen over deze blog, ben ik blij met deze uitlaatklep en voel ik me soms schuldig dat ik zo weinig met hekserij doe. Wat gaan zeven maanden snel. Op 30 augustus kwam mijn eerste post. Ik schreef al langer stukken voor mijzelf. Gedachten over hekserij, over hoe onbekwaam ik mij voel en over hoe je antwoorden zou vinden. In eerste instantie wilde ik het niet online zetten, ik was bang dat ik iedere dag zou kijken hoeveel de site zou zijn bezocht. Tot ik erachter kwam dat ze uit konden. Sindsdien schrijf ik het echt en alleen voor mijzelf. Het heksenkabinet is wél iets wat ik niet alleen voor mij doe. Ik hoop dat wanneer heksen iets nodig hebben, of een recept willen delen, dat zij mij mailen. Zodat er een…