Categorie-archieven: Grimoire van een Groentje

Sorry, dat ik een tijdje afwezig ben geweest. Gisteren zag ik voor het eerst in maanden weer een vriendin die tevens Wiccan is. Het grappige was dat ik niet wist dat zij Wiccan was. Zij was voor het eerst bij mij thuis en sinds ik samenwoon met de Viking, hebben wij een altaar in de kamer staan. Het altaar riep bij haar de nodige vragen op. We hebben een heerlijk lang gesprek gehad over rituelen die wij voor Beltane willen houden, over hoe moeilijk hekserij met de studie te combineren is, en welke gewoontes wij vanuit huis hebben meegekregen. Ik vond het heerlijk om met haar over heidense gewoontes te praten, zeker omdat zij is opgevoed in een Slavische cultuur. Zij hebben echt hele mooie gebruiken. Een van mijn favoriete ideeën uit de Slavische cultuur is dat twee Goden vaak als twee delen van 1 entiteit worden gezien. Het een…

Verder lezen

Magische werktuigen vind je in ieder huishouden. Het aanschaffen van magische werktuigen is echt een verslaving. Knuffelstenen, divinatiemethoden, het maakt niet uit wat het is: ik sta altijd te kwijlen in een winkel. Na een aantal jaar als Groentje heb ik een mooie verzameling opgebouwd en vandaag wil ik jullie een inkijkje geven.   Knuffelstenen Veel mensen hebben minimaal één knuffelsteen in huis. Een knuffelsteen is voorwerp die je ook in huis kan hebben zonder dat je bezig bent met hekserij. Ik geef voor bijzondere gebeurtenissen graag knuffelstenen cadeau. Zo heb ik verschillende mensen een knuffelsteen gegeven bij de geboorte van hun kind en toen een vriendin een jaar lang ging reizen, gaf ik haar ook een steen mee. Ik draag bijna altijd een knuffelsteen in mijn broekzak. Mijn huidige knuffelsteen is een Blauwe Tijgeroog. Blauwe Tijgeroog staat ook bekend als een Valkenoog. Deze steen geeft de drager meer zelfvertrouwen…

Verder lezen

Hoi vreemdeling. Ik heb je al maanden niet gezien maar wat ben ik blij dat je er bent. De hele dag lang voelde ik mij energiek en ik voelde mij klaar om grote projecten aan te pakken. Hoewel ik vanochtend tot op het bot verkleumd ben, durf ik te zeggen: de lente is terug bij ons. De lente staat voor het nieuwe begin. Ostara staat voor het begin van een vruchtbare periode, voor de terugkomst van het licht. Hoewel ik wat aan de late kant ben om iedereen een fijne equinox te wensen, hoop ik dat iedereen een geweldige tijd heeft gehad. Laat het vruchtbare van Ostara voor iedereen een prachtige uitkomst hebben dit jaar. Als voorbereiding op Ostara (en om een barrière te maken en ons huis te beveiligen) hebben de Viking en ik ons altaar opgezet. Het altaar staat voor mij ook symbool dat wij nu officieel samen…

Verder lezen

Nee, ik zweer het, ik ben jullie niet vergeten en nee, ik heb niet stilgezeten! Zoals sommigen van jullie al gezien hebben, is er in de afgelopen week een volledig nieuwe website gebouwd. Dezelfde verhalen, dezelfde Mirren, maar wel een nieuwe look. Door het bouwen van de website en het verhuizen naar mijn nieuwe huisje, heb ik eerder geen tijd gehad om te schrijven.  In de tweede week in het nieuwe huis wilden De Viking en ik eigenlijk het altaar samenvoegen, maar vanwege drukte is dat tot op heden niet gelukt. Het voelt raar om geen automatische bescherming van een altaar om mij heen te hebben. Het huis zelf voelt niet onveilig, overdag niet tenminste.   De nachten daarentegen zijn, tja hoe zal ik het zeggen, anders. Ik slaap onrustig, maar krijg geen duidelijke hoogte van mijn dromen. Afgelopen zondag werd ik wakker door een schreeuw. Een schreeuw die alleen ik…

Verder lezen

Een máánd. Kan je je voorstellen dat het 1 maand geleden is sinds jullie iets van mij gehoord hebben? Ik niet. Het lijkt voor mij veel langer geleden. Er kan zoveel gebeuren in een maand. Bijna een maand geleden tekenden de Viking en ik op een papiertje. Dat papiertje gaf aan dat wij vanaf 1 februari in zonde zouden samenleven. Of hoe we het in het dagelijks leven zeggen: wij wonen samen! Geen geheime planken meer achter de boekenkast, geen wierrook opsteken wanneer ik alleen thuis ben  en geen cirkel vroegtijdig af moeten breken omdat ik de voordeur hoor. Gewoon mediteren en bezig zijn met hekserij wanneer ik dat wil. Misschien vind ik binnenkort ook wel de moed om het mijn ouders te vertellen, maar voor nu houd ik mijn hekserij nog even stil. Het zal waarschijnlijk wel opvallen als het altaar eenmaal staat en wanneer de boeken bij elkaar…

Verder lezen

Op het internet staan redelijk wat berichten van mensen die jaarfeesten een paar dagen later vieren. Over het algemeen vier ik de mijne of op de dag zelf, of niet. Imbolc wordt de uitzondering op mijn regel. Aangezien mijn ouders volgende week niet thuis zijn, kan ik een volledig ritueel doen. In de bezemkast houd je automatisch het geluid van alle parkerende auto’s in de gaten. Vorige keer lette ik niet goed op waardoor ik mijn cirkel snel moest afbreken. Ik vond mijn kristallen bol pas twee weken later terug onder mijn bed. Dit jaar kan het dus anders. Er is alleen 1 probleem: wat ga ik doen? Ik ben ondertussen redelijk gespecialiseerd in kleine gebaren omtoveren tot een Sabbath. Het idee dat ik nu een volledig huis tot mijn beschikking heb en kan doen en laten wat ik wil, brengt mij volledig van mijn apropeau. In verschillende boeken lees…

Verder lezen

Lieve iedereen, Dit artikel is al veel ouder dan de andere dingen die ik schrijf. Op 31 december 2020 kwam de nieuwe editie van Eik en Blad uit. Hoewel de sneeuw gisteren uitgebreid viel, komt Imbolc er wel aan. Daarom wil ik jullie laten weten hoe ik jaarfeesten vier vanuit de kast. Klik hierop voor de link naar het volledige magazine. Eik en blad is zeker de moeite waard, en daar vind je ook een niet eerder gepubliceerd tweede artikel van mij.  Wees gezegend, Mirren Jaarfeesten in de kast 3 wijzen met wierrook, kwamen er van verre En volgden Mijn wierrook zoverre, ligt achter een plank. Het is een raar idee, wanneer jullie dit lezen is mijn favoriete feest al geweest. Kerst, Chanoeka, Yule, net hoe je het wilt noemen. Opgegroeid in een vrij gezin met zowel katholieke (mijn moederskant) als Joodse roots (mijn vaderskant), kijk ik altijd enorm uit…

Verder lezen

Ik ben iedereen vergeten een gelukkig nieuwjaar te wensen! Bij ons zijn de boom en de stal al weg sinds 1 januari. De koningen hebben het kindeke nooit bereikt en vandaag zie ik dat als uitweg om jullie alsnog een gelukkig nieuwjaar te wensen.  Goed, nu over op de orde van de dag. Wanneer stel je vragen? Nee, ik heb het niet over de ‘hoe heb je geslapen of ‘wat eten wij vanavond’ variant, maar over de echt lastige vragen. Domme vragen bestaan niet, maar slecht getimede vragen wel. En met dat laatste zit ik in mijn maag. Ik heb maar een keer of tienduizend gezegd dat oma overleden is en mijn moeder niet over hekserij wilt praten. Voor mij houdt mijn familiewijsheid daar op. Dat is iets wat ik het vervelendst heb gevonden. Ik weet niet waar mijn hekserij vandaan komt; ik weet niet of mijn intuïtie hetzelfde zegt…

Verder lezen

Ik hou van het internet. Niet dat ik wat anders kan beweren, want ik schrijf op het internet. Dankzij het internet durfde ik voor het eerst informatie op te zoeken over hekserij, durfde ik sites met een heidense achtergrond te bezoeken en durfde ik mijzelf te ontwikkelen. Veilig vanuit mijn eigen kamer. Vroeger ging je voor informatie naar de Bibliotheek. Als sinds kind af aan ben ik een trouwe gast van de bibliotheek. Ik kom er alleen niet voor heksenzaken. Onze bieb staat midden in het dorp en iedereen die je kent komt er. Dat maakt het zoeken naar boeken over hekserij bijna onmogelijk. Nu ik ouder en wijzer ben, en het verberg-knopje van Facebook heb gevonden, volg ik aardig wat heksen en heidense pagina’s op het internet. Wat mij opvalt is hoe makkelijk je informatie verkrijgt. Spreuken, rituelen en dagelijkse gebeden staan met een zoekopdracht tot je beschikking. Let…

Verder lezen

“Herinneringen zijn dromen die echt zijn geworden.” Ik schrok een beetje wakker. We zaten alleen in de treincoupé, jaren terug, ergens om 01.00 ’s nachts, nog voordat ik Mirren ontmoette. Was ik echt zo hardop aan het nadenken? “Nee, je dacht niet hardop. Maar ik weet hoe je denkt. We hebben elkaar al eens eerder ontmoet.” Ik keek haar aan. Een vrouw van midden 40, een beetje smoezelig haar, de benen gekruist op de bank tegenover haar, ze keek recht in mijn ogen. “Ja, nu weet ik het zeker. Je hebt nog steeds die indringende blauwe ogen, en tegelijkertijd kalmeren ze iedereen. Maar je zal wel niet weten waar ik het over heb. Dat maakt ook niet uit. We hebben elkaar gezien toen je nog klein was, in de Jordaan in een speeltuin.” Nog voordat ik een woord kon uitkramen, stak ze van wal. “Ik ben Guinevere, mijn ouders hebben…

Verder lezen

10/69